Soñar, é sentir que a vida é máis como nós quixésemos que fóra, que como a vemos pasar todos os días, coa firme convicción de que podemos transformala. Os soños representan o que pensamos que podemos lograr agora e sempre. Os que soñan, teñen o valor de enfrontar cun sorriso de esperanza cada minuto da súa existencia.

 

Soñar, é dicirlle á dor, á tristura, á soidade e á falta de amor, que hai algo máis poderoso e prometedor que a realidade mesma; con suficiente poder para transformala, porque cando soñamos, cando nos convencemos de que somos capaces de entrar nese mundo nebuloso que precede a inspiración e obrigalo a moverse ao noso favor, entón simplemente entramos nunha nova dimensión, sen tempo nin espazo; adapta as situacións ao noso pensamento; transforma os sons e as cores e dótanos de ás para voar sobre a nosa propia mente para converter a realidade nunha fantasía... posible.

 

Soñar, é un dereito ao cal ninguén debería renunciar, porque representa non se contentar coas limitacións que a realidade trata de impoñer, aos que non teñen a capacidade de crear a súa propia fantasía, o seu propio mundo.

 

A creatividade é parte da nosa herdanza, pero unicamente pode materializarse mediante os soños que nos permitiron transformar o mundo, fronte ao asombro dos que dormen espertos, precisamente porque perderon a capacidade de soñar.

 

Os soños enfrontan a realidade porque é demasiado común, cómoda, monótona e sen retos. É resignarse a recibir o que a vida nos ofrece, sen especular se poderiamos obter algo mellor.Os soños son o escape dun espírito libre e ilimitado que se afoga nun corpo cativo, rodeado de paredes de tempo e espazo... que el non recoñece.

 

O soñar fainos humanos, especulativos, inconformes cunha realidade que ten que ser matizada con cores novas, música sublime, aromas e esencias que exciten a alma, para crear o excelso que ela, por si soa, no seu estado natural non pode ofrecernos.

 

Soñar é un reto á normalidade, á resignación e a pasividade; é avanzar máis alá de hoxe, fabricando un mañá á nosa propia medida.Sen soñadores, o mundo sería lento, atrasado, monótono, aburrido, sen emocións; e seguramente, sen as grandes transformacións que fan a nosa vida mellor.